امید 
پلیمرها، انواع گوناگونی دارند، ولی ۹۵ درصد اورینگ ها، از هشت نوع پلیمر متداول زیر ساخته می شوند:
الف) نیتریل (یونا – ان): امروزه، نیتریل به دلیل مقاومت خوب در برابر مواد نفتی، و قابلیت ترکیب برای کاربردهایی در محدوده دمایی ۵۴- تا ۱۳۵+ درجه سانتی گراد، متداول ترین ماده مورد استفاده در صنعت نشت بندی است. اورینگ های مقاوم در برابر روغن و سوخت، که در لاستیک های نظامی مورد استفاده قرار می گیرند، به ترکیباتی با پایه نیتریل نیاز دارند. توجه به این نکته لازم است که در مواد نیتریلی، برای به دست آوردن مقاومت خوب در دمای پایین، باید ویژگی مقاومت در برابر روغن و سوخت در دمای بالا قربانی شود. ترکیبات نیتریل، از نظر حد فشردگی، جریان سرد، گسیختگی و مقاومت سایش از بسیاری از انواع الاستومرها برتر هستند. ترکیبات با پایه نیتریل، مقاومت ذاتی خوبی در برابرازن نور خورشید یا اب وهوا از خود نشان نمی دهند. این ضعف با تغییر ترکیب آن تا دودی بهبود می یابد.
نیتریل در بسیاری از موارد برای نشت بندی سیالات و روغن های نفتی ،آب،روغن ها و گریس های سیلیکون، روانکارهایی با پایه دایستر (MIL )7808)، و سیالات با پایه اتیلن گلیکول توصیه می شوند.
ب) نئوپرن: ترکیب نئوپرن ها برای کاربردهایی در محدوده دمایی ۵۴- تا ۱۲۱+ درجه سانتی گراد مناسب هستند، اغلب الاستومرها همچنین در برابر روانکارهای نفتی نیز با اکسیژن مقاوم می باشند. این ویژگی، به هم اینها را در شمار مواد مورد استفاده در کاربردهای: ترکیب شو پرتها، و باد. این ویژگی، به همراه محدوده دمایی وسیع و قیمت وبرای مبردها کاربردهای نشت بندی قرار داده است. نئوپرن برای مبردها (فرئوم، آمونیاک)، روغن های نفتی با نقطه آنیل بالای اسیدهای متوسط وروانکارهای سیلیکات استر توصیه شده است.
ج) اتیلن پروپیلن: اتیلن پروپیلن به دلیل مقاومت خوب در برابر اسکایدرول و سایر سیالات هیدرولیک فسفات استر، موارد کاربرد بسیاری در صنعت نشت بندی دارد. اتیلن دوپیلن، در بیشتر کاربردها در محدوده دمایی ۵۴- تا ۱۵۰ + درجه سانتی گراد استفاده می شود.
این ماده، برای سیالات هیدرولیکی با پایه استر فسفات (اسکایدرول، فیر کوئل، در اول)، بخار تا ۲۰۴+ درجه سانتی گراد، آب، گریس ها و روغن های سیلیکون، اسیدهای رفیق، آلکالاین های رقیق، کتون ها (MEK استون)، الکلها و سیالات ترمز اتوماتیک توصیه می شود.
د) فلوروکربن (ویتون): الاستومرهای فلوروکربن، برای اولین بار در اواسط دهه ۱۹۵۰ معرفی شد و از آن زمان، نقش مهمی را در صنایع نشت بندی به عهده گرفت. فن آوری الاستومرهای فلوروکربن به دلیل سازگاری شیمیایی بالا و محدوده دمایی وسیع، پیشرفت بسیاری کرده است.
دامنه کار کرد فلوروکربن ها از ۲۹ تا ۲۰۱۴+ درجه سانتی گراد است، ولی برخی از فرمولاسیون های ویژه برای کاربردهای نشت بندی تا دمای ۵۴- درجه سانتی گراد استفاده می شوند.
پیشرفت های اخیر در فرمولاسیون مواد، خصوصیات این نشت بند مفید را بهبود داده است. مواد فلورو کربن در ساخت هواپیما، خودرو، و سایر وسایلی که نیاز به مقاومت بالا در برابر محیط و سیالات دارند، به کار گرفته می شود.
فلورو کرین برای روغن های نفتی، روانکارهایی با پایه دایستر (-L MIL–6486 7808) روانکارهایی با پایه سیلیکات استر، گریس ها و سیالات سیلیکون، هیدروکر های هالوژن، برخی از انواع سیالات فسفات استر و اسیدها توصیه می شود.
ه) بوتیل: پیش از معرفی اتیلن پروپیلن، بوتیل، تنها الاستومری به شمار می رفت که برای کاربردهای اسکاندرول ۵۰۰ در محدوده دمایی ۵۴- تا ۱۰۷+ درجه سانتی گراد مناسب بود. این ماده، مقاومت خوبی نیز در مقابل نفوذ گاز دارد و به همین دلیل، برای کاربرد در خلا مناسب است.
بوتیل، برای سیالات هیدرولیک فسفات استر، کتون ها، گریس ها و سیالات سیلیکون و کاربردهای خلا نیز توصیه می شود.
و) پلی اکریلیت: پلی اکریلیت، مقاومت بسیار خوبی در برابر روغن و سوخت های نفتی از خود نشان می دهد، در برابر اکسیداسیون، ازن و نور خورشید نیز مقاومت مناسبی داشته و همچنین توانایی بالایی در برابر شکست خمشی دارد. ترکیبات پلی اکریلیت، برای کار کرد مداوم در روغن داغ در محدوده دمایی ۱۸ تا ۱۵۰+ درجه سانتی گراد مناسب می باشند.
این ماده از نظر مقامت در برابر هوای داغ، کمی بهتر از پلیمرهای نیتریل است، ولی از نظر مقامت سایشی، تنظیم فشردگی، و مقاومت در برابر آب، شرایط خوبی ندارند. چندین نوع پلی اکریلیت در بازار موجود است ولی همه آنها محصول پلیمرازیسیون استرهای اکریلیت اسید هستند.
بیشترین مورد مصرف الاستومرهای پلی اکریلیت، توسط صنایع خودرو سازی است درپلی اکریلیت برای روغن های نفتی برای خودکار توان، که سیالات انتقال نوع A را به کار می برند.
پلی اکریلیت برای روغن های نفتی، سیالات انتقال خودکار و سیالات انتقال توان توصیه می شود.
ز)سیلیکون: سیلیکون ها گروهی از مواد الاستومری هستند که از سیلیکون، اکسیژن هیدروژن و کربن ساخته می شوند. گروه سیلیکونها، مقاومت کششی، گسیختگی و سایش نسبتا پایینی دارند. ترکیبات ویژه ای از سیلیکون است که مقاومت فشردگی و گرمایی استثنایی از خود بروز می دهند. موادی نیز با استحکام بالا ساخته شده اند، ولی استحکام آنها با الاستومرهای متداول قابل مقایسه نیست
سیلیکونها مقاومت خوبی در برابر دما دارند. قابلیت انعطاف در دماهایی زیر ۱۱۴درجه سانتی گراد از آنها دیده شده و ترکیباتی از آنها وجود دارد که برای مدت کوتاه تا دمای ۳۷۱+ درجه سانتی گراد را تحمل می کند. بیشینه دمایی که برای کار کرد پیوسته سیلیکون در هوای خشک توصیه می شود ۲۳۲+ درجه سانتی گراد است. سیلیکون در دماهای بالا، خصوصیات فیزیکی خود را حفظ کرده و این، دلیل برتری سیلیکون نسبت به الاستومرهای دیگر می باشد.
ترکیبات سیلیکون، به دلیل مقاومت سایشی نسبتا کم، برای نشت بندی دینامیک توصیه نمی شوند. سیلیکون ها برای روغن هایی با نقطه آنالاین بالا، گرمای خشک و دیفنیل های کربنات نیز توصیه شده است.
ج) فلوروسیلیکون: الاستومرهای فلوروسیلیکون، خصوصیات تحمل در برابر دماهای بالا و پایین سیلیکون را با خصوصیت مقاومت در برابر روغن و سوخت با هم دارند. کاربرد اصلی فلوروسیلیکون، در سیستم های سوخت در دماهایی تا ۱۷۷+ درجه سانتی گراد است؛ و در محل هایی به کار می رود که علاوه بر نیاز به مقاومت در برابر گرمای حسنک سیلیکون، ماده در معرض روغن های نفتی با سوخت های هیدروکربنی نیز قرار می گیرد. حد دمای بالا برای فلوروسیلیکون محدود است، زیرا افزایش دما تا ۱۷۷+ درجه سانتی گراد، می تواند سوخت های خاصی را تنزل داده و تولید اسیدهایی نماید که به الاستومرها وتولید اسیدهایی نماید که به الاستومرهای فلوروسیلیکون حمله می کنند.
توجه: فلوروسیلیکون هایی با استحکام بالا نیز وجود دارد، که بعضی از انواع آنها مقاومت خوبی در برابر دستگاه های فشردگی از خود نشان می دهند. فلوروسیلیکون ها برای سوخت ها و روغن های نفتی توصیه شده است.
جدول ۳۷، خصوصیات الاستومرهای متداول را که در ساخت اورینگ ها استفاده می شوند، با هم مقایسه می نماید؛ و شکل ۳۱۱، محدوده دمایی را برای الاستومرهای متداول جمع بندی کرده است.
