امید 
متدوال ترین پمپ های پریستالتیک، عبارتند از:
الف) هوز پمپ
هوز پمپ ، اصطلاحی است برای پمپ های پریستالتیک که فشارهای بالا تا ۱۶ بار را تحمل می کند. تیوب این پمپ ها برای تحمل فشار بالا، مقاوم شده و در آن به جای غلطک، معمولا از کفشک استفاده می کنند. داخل پوسته پمپ، روغن روانکار استفاده می شود؛ این روغن، برای روانکاری و جلوگیری از فرسایش تیوب و همچنین انتقال گرمای ناشی از سایش کفشک و تیوب به کار می رود.
از آنجا که فشار کاری این پمپ ها بالا است، ضخامت پوسته و ضخامت تیوب نسبت به پمپ های تیوبی بسیار زیاد می باشد؛ این، بدین معنی است که نسبت OD به ID هوز شلنگ) بالا است. این موضوع، باعث می شود که لوله انعطاف پذیر (در اینجا هوز) سفت تر باشد و برای انسداد آن، نیروی بیشتری مصرف گردد. به طور خلاصه، می توان چنین استنباط نمود که برای دبی یکسان، هوز پمپ هم ابعاد بزرگتری دارد و هم توان مصرفی بالاتری.
بزرگ ترین مزیت هوز پمپ نسبت به پمپ های تیوبی، فشار کاری بالای آن (تا ۱۶ بار) است؛ بنابراین اگر فشار کاری بالایی مورد نیاز نباشد، پمپ تیوبی، گزینه بهتری نسبت به موز پمپ می باشد. در ضمن، با پیشرفت تکنولوژی ساخت تیوب های مقاوم در برابر فشار و خوردگی شیمیایی و دبی های بالا، مزیت اصلی هوز پمپ ها نسبت به پمپ های غلطکی (تیوپی )روز به روز کمتر می شود.
ب) پمپ های تیوبی
پمپ های تیوبی، معمولا دارای پوست خشک و غلطک بوده و از تیوب های مقاوم شده (تیوپ مسلح) استفاده نمی کنند. فشار کاری این پمپ ها، به مراتب کمتر از موز پمپ ها است. این پمپ ها ، دارای حداقل ۲ غلطک با زاویه ۱۸۰ درجه بوده و ممکن است حداکثر در یا حتی ۱۲ غلطک داشته باشند. افزایش تعداد غلطک ها باعث افزایش فرکانس تخلیه سیال و در نتیجه کاهش پالس (نبض) سیال در خروجی می شود. از طرفی، افزایش تعداد غلطک ها)، باعث افزایش فرکانس تخلیه سیال و در نتیجه کاهش پالس (نبض) سیال در خروجی می شود.از طرفی افزایش تعداد غلطک ها، سبب کاهش عمر تیوب خواهد شد.
طراحی غلطک ها، اغلب به دو گونه انجام می گیرد:
- انسداد ثابت: غلطک ها، مکان هندسی ثابتی در هنگام چرخش داشته، و در این حالت انسداد ثابتی، تیوب را فشار می دهد. اگرچه این طرح ساده است، اما هنوز موثر می باشد. تنها مشکل این طرح، آن است که انسداد به عنوان درصدی از ضخامت جداره، با تغیر ضخامت دیواره تیوب، تغییر می کنند. ضخامت دیواره تیوب، اغلب در هنگام تولید، به قدر کافی تغییر می کند تا در صد انسداد بتواند با ضخامت دیوار، تغییر چشمگیری داشته باشد. بنابراین یک تیوب با ماکزیمم ضخامت جداره (در محدوده مجاز تلرانس ساخته ترصد انسداد بالاتری داشته و در نتیجه، سایش آن بیشتر است و عمر تیوب کاهش می یابد. امروزه، تلرانس های ساخت دیواره تیوب را خیلی بسته در نظر می گیرند که این مشکل، درپمپ های امروزی به ندرت اتفاق می افتد
- غلطکهای فنری: همان طور که از نام آن پیدا است، غلطکها، روی تعدادی فنر نصب شده اند. این طرح، نسبت به طرح انسداد ثابت تا اندازهای ماهرانه تر است و باعث می شود که در محدوده وسیع تری از تغییرات ضخامت دیواره، پمپ بدون مشکل عمل نماید. بدون توجه به تغییرات ضخامت دیواره تیوب، فنرها، فشار برابری به تیوب وارد می کنند که متناسب با ثابت فنر آن است، و سبب می شود عملکرد تنشی یکنواختی ایجاد شود، فنرها، هم برای غلبه بر مقاومت حلقوی تیوب انتخاب شده اند و هم برای فشار سیال پمپ شونده.
ماکزیمم فشار کاری این پمپ ها به وسیله نوع تیوب و توانایی موتور برای غلبه بر مقاومت حلقوی تیوب و فشار سیال پمپ شونده، تعیین می گردد.
