امید 
بسیاری از سیالات اسیدی و پایه ای، می توانند با هر نوع از کلاس پمپ ها پمپاژ شوند. در مقایسه با آب، این سیالات اغلب مشکل تر پمپاژ می شوند، زیرا سیال، قسمت های مختلف پمپ را می خورد و عمر آنها را کم می کند مگر آنکه تمهیدات ویژه ای در ساخت دستگاه صورت گیرد. معمولا هشت فاکتور: دمای سیال، هد در هر طبقه، فشار رانش، فاکتور بار پمپ، سایندگی ذرات معلق در سیال، مقاومت در مقابل خوردگی فلز، عملیات الکتروشیمیایی و ملاحظات ساخت بر انتخاب متریال پمپ ها تاثیر دارد. به خاطر زیاد بودن تعداد متغیرها، غیر ممکن است که بتوان با قاطعیت، متریال انتخاب شده را، از مقاوم ترین مواد در مقابل خوردگی، برای سال مورد نظر دانست؛ بنابراین، اغلب بیش از یک متریال برای سیال مورد نظر لیست می شود. ناگفته نماند که ترتیب لیست، هیچ گونه برتری را بین متریال ها نشان نمی دهد. در فصل های آینده، به تفصیل در خصوص انتخاب متریال پمپها بحث خواهد شد.
ملاحظات ویژه
در برخی صنایع، مثل صنایع غذایی و شیشه، متریال های ویژه ای را در ساخت پمپ ها به کار می برند. چنانچه پمپ، برای سیالاتی با دماهای فوق العاده پایین استفاده شود (مانند آب نمک)، محفظه یا سیلندر را از چدن آلیاژی با فولاد می سازند زیرا چدن معمولی، در دماهای پایین شکسته می شود؛ و برای سیالاتی با الکترولیت قوی، معمولا پمپ تمام چدنی توصیه می شود. آلیاژهای استینلس استیل که امروزه با قیمت های پایین تری در دسترس می باشند، رفته رفته جایگزین فولاد در بسیاری از پمپ ها شده است. به عنوان نمونه، می توان از بوش های محور استینلس استیل در پمپ های دیگ بخار نام برد. این بوش ها جایگزین بوش های برنزی قدیمی شده اند اگر چه این موضوع در وهله اول بدیهی به نظر می رسد، ولی بسیاری از مهندسین، کمک۔ هایی را که سازندگان می توانند در انتخاب متریال به آنها بدهند، به راحتی فراموش می۔ کنند. تجربیات ارزشمند بسیاری از سازندگان، پیش زمینه گرانبهایی را در حل بسیاری از مشکلات مربوط به متریال ها برای آنها فراهم کرده است؛ بنابراین منطقی است که هر مهندسی، پیش از انتخاب با به کار گیری پمپ ها، از راهنمایی های یک یا چند سازنده استفاده نماید. این کار می تواند از هدر رفتن زمان جلوگیری کرده و نتایج مطلوب تری را تضمین نماید.
