امید 
از ویژگی های مطلوبی که برای آب بندهای مکانیکی در نظر گرفته شده، بصورت زیر است:
الف) توانایی آب بندی مواد فرار را بدون استفاده از آب پندهای جفتی داشته باشد.
ب) آب بند، باعث آسیب دیدن الاستومر دینامیک، یا باعث خوردگی سایشی شفت پمپ نشود
ج) آب بند باید در شرایط غیر متراکم ساخته شود؛ به عنوان مثال، فترها باید خارج از میان باشند
د) آب بند باید بتواند برای مقادیر مناسبی از حرکت محوری و شعاعی شفت، ایجاد تعادل کند.
ه) آب بند باید بتواند به گونه ای طراحی شود که تا حد امکان، نزدیک یاتاقان قرار گیرد تا از اثرات انحراف شفت بکاهد. بهتر است آب بند، بین فضای محفظه آب بند و یاتاقان، با فضایی که دارای قطر زیاد است قرار گیرد تا باعث ایجاد فضای شعاعی داخلی زیادی برای آب بندی شود.
و) آب بند باید گرمای کمتری را تحمل کند. گرمای تولید شده از سطح آب بند، می تواند برای بسیاری از سیال ها مشکل ساز باشد. هر گرمای تولید شده بین سطوح آب بند، باید به صورت موثری از روی سطوح صیقلی شده و الاستومر دینامیک دور برده شود.
ز) هر الاستومر دینامیک (که نمونه آن اورینگ است)، باید قابلیت خم شدن و چرخیدن و لیز خوردن روی سطح تمیز (مانند سطح کرین) را داشته باشد.
ح) بار روی سطح آب بند باید به گونه ای قابل تنظیم باشد که هنگام تنظیم پروانه و افزایش محوری طول شفت، اثرات وارده را به تعادل برساند. آب بندهای فشنگی، این کار را به خوبی انجام می دهند.
ط) همه مواد استفاده شونده برای آب بنده باید از نظر نوع و کیفیت، شناخته شده باشند.
ی) آب بندهای مکانیکی، باید به صورت هیدرولیکی متعادل شده باشند تا از تولیدگرمای ناخواسته بین سطوح صیقلی شده جلوگیری نمایند.
نکته: گرمای تولید شده هنگام کار کرد آب بند مکانیکی، می تواند روی موارد زیر بگذارد:
- سطوح آببند، مخصوصا سطوح کربنی و روکش دار با سطوح سخت روکش دار
- الاستومرها، به خصوص الاستومر دینامیک
- خورندگی بیش از حد قطعات آببند.
- محصول ایجاد شده که به تغییر شکل آن می انجامد.
- قدرت داخلی آب بند (مخصوصأ صافی سطوح و الاستومر).
