در پمپ های خیلی بزرگ، می توان از پروانه هایی با سه یا چهار پره با همان راهگاه آزاد حداقل ۱۰۰ میلی متر استفاده کرد؛ که مقاومت خوبی در برابر انسداد دارند. همچنین طراحی لبه هادی پره ها، برای این پروانه ها بسیار تعیین کننده می باشد. بالاترین راندمان قابل دستیابی در این نوع پروانه ها، نزدیک به ۸۲ تا ۸۶ درصد خواهد بود.
همه انواع پمپ های دیافراگمی، بدون آب بند و خودمکش هستند، و در دامنه مجاز فشار و دبی خود، فشار و نرخ جریان متغیری دارند. پمپ های دیافراگمی با محرک موان قابلیت کارکرد خشک را داشته و مسیر جریان خروجی
برای پمپ های فاضلابی، با توجه به کاربردشان در طرح های گوناگون، و برای جلوگیری از انسداد پمپ، پروانه های خاصی طراحی و ساخته شده است، که در رده های راهگاه آزادی تک کاناله، دو کاناله و پروانه های گردابی
عبارت کلی پمپ های روتاری، بطور انحصاری برای این نوع پمپ ها به کار می رود. تعداد کمی از سازندگان، پمپ هایشان را بر حسب نوع مصرف طبقه بندی می کند، ولی و در عوض، برای هر نوع پمپ، فهرستی
پمپ های مستغرق فاضلابی، جزو رده پمپ های سانتریفیوژ می باشند. این پمپ ها، دلیل مستغرق بودن در سیال، به جز در موارد خاص، مشکلات ناشی از بروز کاویتاسیون نداشته و در هنگام راه اندازی، نیازی به پرایم کردن ندارند.
امید 
