امید 
همانطور که گفته شد، پمپ های گریز از مرکز متداول، خودمکش نیستند؛ ولی با قرار دادن آنها در مکش مثبت و یا مجهز کردن پمپ با وسایل خود مکش مناسب، می توان این مشکل را حل کرد. در این صورت، این پمپ ها در طبقه پمپ های خود مکش قرارمی گیرند.
توجه: تجهیزات خودمکشی عبارتند از: نازلها، دیفیوزرها، از کتورها و یا پمپ های هوای جداگانه.
در پمپ خودمکش گریز از مرکز، وقتی پرهها به چرخش در می آیند، خلأ به وجود آمده، هوا را به داخل پمپ کشیده و با مایع درون محفظه مخلوط می کند. مخلوط هوا و مایع، به محفظه مکش که هوا را جدا می کند کشیده میشود، هوای جدا شده از مجرای خروجی خارج می گردد و مایع، به علت جرم حجمی بیشتر، برگشته و دوباره چرخش می یابد. هنگامی که تمام هوا از لوله مکش تخلیه می شود، پمپ، راه اندازی شده و مثل یک پمپ گریز از مرکز معمولی کار می کند. این پمپ، می تواند مخلوط هوا و مایع را نیز جابه جا کند.
شیر یک طرفه ای که روی خط مکش پمپ نصب شده، از برگشت مایع جلوگیری می کند؛ بنابراین هنگامی که پمپ دوباره راه اندازی می گردد، زمانی برای خودمکشی صرف نخواهد شد.
وقتی هوا وارد خط مکش شد، شیر یکطرفه، وجود مایع کافی در محفظه پمپ برای راه اندازی مجدد را تضمین می کند. در شکل ۱۵۸، برش دیگری از پمپ خودمکش با عملکرد مشابه نشان داده شده است.
مراحل اصلی سیکل راه اندازی یک پمپ خودمکش افقی که در شکل ۱۵۹ نشان داده شده، بدین شرح است:
- برای راه اندازی خوب، باید سیال کافی درون محفظه وجود داشته باشد. سیال، هوا را به داخل پره می کشد.
- مخلوط هوا – مایع، از حلزونی خارج شده و وارد محفظه جدایش می گردد. مخلوط هوا به مایع در محفظه، با روش ته نشین شدن مایع و تخلیه هوا، از شیر تخلیه جدا می شود. مایع بدون هوا از طریق مسیر کنارگذر برای مکش مجدد به پره ها بر می گردد با ورود مجدد هوا، سیکل خروج گاز برای کاهش فشار در لوله مکش ادامه می یابد.
- مایع در لوله مکش بالا می آید تا کاملا پر شود؛ آنگاه پمپ مانند پمپ های گریز از مرکز، با مکش مرکزی عمل می کند. پس از راه اندازی، فشار افزایش یافته در درون حلزونی، جریان را از طریق باز کردن مسیر کنارگذر، بر می گرداند.
