امید 
چنانچه بار کارخانه، میزان تولید محصول یا فاکتورهای دیگر، تغییراتی در مقدار دبی به وجود آورند، در تعیین دبی پمپ باید حداکثر احتیاط انجام گیرد. تغییر در مقدار دبی، معمولا راندمان پمپ را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در عمل، پمپی انتخاب می شود که در هنگام کار در دبی معمول خود، حداکثر راندمان با نزدیک به آن را داشته باشد.
اگر محدودی دبی بالایی مورد نیاز باشد، باید مدت زمان سیکل کاری در دبی های مختلف (از صفر تا ظرفیت کاری و خود ظرفیت کاری)، به دقت بررسی شود. در پمپ های گریز از مرکز معمولی، افزایش دبی معمولا کاهش هد را به دنبال خواهد داشت؛ و از آنجایی که اصطکاک لوله ها با مقدار جریان سیال افزایش می یابد، پمپ ممکن است قادر به تحویل ظرفیت مناسب نباشد زیرا نمی تواند هد کافی را تولید کند. کار کرد بیش از حد پمپها در دبی هایی بالاتر از حد معمول، ممکن است به خرابی منجر شده و یا به تعمیرات مداوم پمها بیانجامد. اگر پمپ، مدت زمان مناسبی در دبی کاری خود کار کند و اضافه بار به ندرت اتفاق بیفتد، در این صورت دیگر مدت زمان و زمان وقوع این اضافه بارها چندان اهمیتی نخواهد داشت؛ ولی وقتی اضافه بارها، از حد مجاز تجاوز نماید، عاقلانه ترین کار، استفاده از دو پمپ به جای یک پمپ است.
استفاده از دو پمپ به جای یک پمپ، امکان آنرا میدهد تا هر پمپ در بیشتر اوقات در محدوده بهترین راندمان خود کار کند. اگرچه هزینه های اولیه ممکن است بالاتر رود، ولی هزینه کاری پایین تر و انعطاف پذیری بیشتر، جبران این هزینه را خواهد نمود. در فصل های بعدی، مثال هایی از چگونگی استفاده از دو پمپ به جای یک پمپ را برای صنایع مختلف مورد بررسی قرار خواهیم داد.
