امید 
صرفنظر از نوع پمپ و با توجه به رابطه موجود، بازده پمپ ها معمولا از سه بخش به شرح زیر تشکیل شده است:
معرف بازده حجمی بوده و معیاری از میزان اتلاف انرژی در قطعات هیدرولیکی به خاطر وجود لقی بین قطعات ثابت و دوار پمپ می باشد.
بازده هیدرولیکی است و چون انتقال انرژی به سیال، با بازده ۱۰۰٪ صورت نمی بسته به نوع پمپ، معمولا از ۶۵ تا ۹۵٪ متغیر است.
بازده مکانیکی بوده و بیانگر اتلاف انرژی در قطعات مکانیکی پمپ مانند یاتاقان ها آب بندهای مکانیکی و مانند آن است. این انرژی، معمولا به صورت گرما هدر می رود.
در پمپ های روتاری و جابجایی مثبت، معمولا بازده پمپ ها بیش از ۸۵٪ می باشد و علت، آن است که بازده هیدرولیکی در این پمپ ها، اغلب بالا بوده و انتقال انرژی به سیال در این پمپ ها با راندمان بالایی انجام می گیرد. در پمپ های گریز از مرکز، به خاطر طبیعت پیچیده حرکت سیال در داخل پروانه، ممکن است بازده هیدرولیکی، تا ۶۵٪ هم افت پیدا کند. علاوه بر این، بازده حجمی نیز در این پمپ ها عموما پایین تر از پمپ های روتاری و جابجایی مثبت می باشد. در پمپ های روتاری، معمولا اگر ویسکوزیته سیال پمپ شونده بالا باشد، بازده حجمی آنها بهبود پیدا می کند. بهبود بازده حجمی، تأثیر مستقیمی بر میزان دبی این پمپ ها خواهد داشت.
توجه: این پمپ ها هنگامی که سیالات با ویسکوزیته بالا پمپاژ می کنند، دبی بیشتری خواهند داشت.
اغلب، پمپ هایی که توان مصرفی پایینی دارند (معمولا کمتر از ۵/۷ کیلووات) راندمان کمتری نیز خواهند داشت. این امر، به خصوص در پمپ های سانتریفوژ، نمود بیشتری پیدا کرده و ممکن است راندمانشان تا ۱۵٪ نیز کاهش یابد. عموما بهبود راندمان در پمپها مستلزم صرف هزینه های سرسام آور آزمایشگاهی و اصلاح طراحی ها می باشد. در پمپ هایی که توان مصرفی پایینی دارند، معمولا صرف هزینه های آزمایشگاهی برای افزایش راندمان پمپ، کاملا توجیه اقتصادی نداشته و سازندگان، اغلب ترجیح می دهند راندمان پمپ هایی که توان بالاتری مصرف می کنند را بهبود دهند.
به عنوان مثال، تصورکنید که پمپ سانتریفوژی با توان مصرفی ۳ کیلووات در نقطه کاری با بازده کل ۳۰٪ در حال کار است. اصلاح راندمان این پمپ از ۳۰ به ۴۰٪، باعث کاهش توان مصرفی به میزان ۷۵۰ وات می گردد. بنابراین اصلاح ۱۰٪ راندمان به خاطر کاهش مصرف ۷۵۰ وات (تقریبا کمتر از ۴ لامپ ۲۰۰ وات) ارزش صرف وقت و هزینه را نخواهد داشت.
از سوی دیگر، در پمپ های کوچک، سهم اتلاف مکانیکی ناشی از اصطکاک یاتاقانها و سایر تجهیزات مکانیکی، معمولا نمود بیشتری پیدا کرده و بازده این پمپ ها را کم می کند. مثلا اتلاف ۱۵۰ وات انرژی به خاطر قطعات مکانیکی در پمپی که توان مصرفی آن ۷۵۰ وات می باشد، بازده پمپ را به شدت کاهش می دهد، اما همین اتلاف، در پمپی که ۱۵ کیلو وات توان مصرف می کند، ناچیز است.
بنابراین، معمولا پمپ های سانتریفوژ کوچک و پمپ هایی که توان مصرفی کمتر از ۵/۷ کیلووات دارند، بازده های کمتری نسبت به پمپ های مشابه با سایز و توان بزرگ تر دارند.
